АДАШГАНЛАР

Тикиш-бичишга қўли келишиб қолган опа-сингилларнинг овозаси маҳаллага тезда тарқалди. Ҳаво исиган сари енгил кийимлар тикдирувчи қўни-қўшни, таниш-билишлар сони ортиб борарди. Бежирим тикилган либосларни енгига кийган мижоҳлар қизларнинг “қўли гул” дея таърифлашарди.

Касб-ҳунар коллежининг тикув-бичувчилик йўналишнини бирин-кетин тамомлаган бу опа-сингиллар иш билан банд эканлигидан кўнгиллари тўқ.

Қатралар

ЯШАШ

Қатқаноқ бўлиб кетган тепаликда тошлар орасидан бўртиб чиққан бир дона лолақизғалдоқ очилиб турибди. У ҳам яшаш учун, завқ олиш учун дунёга келди. Ўзининг фусункор жозибаси билан тепаликка гўзаллик бахш этиб турганини билганиданидами... Уфурган ҳаёт нафасидан тўйиб-тўйиб баҳра олишни, яшаш бардошини, саботни сендан андоза олгим келди!

Қатралар

ТУШ

Тушларимга ишонаман! Улар бахтли кунларимдан нишона берадилар. Яшил кенгликларнинг эрка қизи эканлигим рост.

Мен тушлар бағрида зангори осмонда учаман, орзуларимнинг гул тўла қучоғида сезаман ўзимни. Бахтлиман-ку, ўнгим тушдан гўзал. Тушларим яхши кунларимнинг элчиси, даракчиси.

ҚЎРҚҚАНГА ҚЎШ КЎРИНАР

Отамнинг ҳикоялари

Апрель ойи, ҳаво совуқ. Уйимизда ўтин қолмаган. Ҳар куни амакимнинг ўғли билан далага, боққа бориб оз-моз тараша, ўтин топиб келишга ҳаракат қилардик. Ўшандай кунларнинг бири. Тушликдан сўнг қопимиз, болталаримизни олиб боғ томон йўлга тушдик. Боғ кенглигиданми, дарахтларнинг кўплигиданми қўрқинчли туюларди. Бир маҳал боққа кираверишдаги дарахт тагида баҳайбат “қорадев” ўтирарди. Иккаловимиз нима қилишни ўйлаб қолдик. Боққа қандай бўлмасин киришимиз керак-ку! Қўлимизга болтамизни олиб, шеригим у ёндан, мен эса бу ёндан кириб, икки тарафлама зарба беришга келишиб олдик. Яқинлашсак, катта қанор қоп тўла буғдой бўлиб чиқди. Қоп девор соясида бизга қўрқинчли кўринибди. Буғдойни иккига бўлиб, қопимизни тўлдириб уйга қайтдик. Отам раҳматли роса сўроқ қилди. Онам ёнимдан кириб, “Қаёқдан ўғрилик қилади?” деб отамни тинчлантирди. Эртаси куни кеч тушганида колхоз қоровули Абдулла ака бизникига келди.