МЕҲР ГУЛИ (ҳикоя)

Маржона ҳар гал қўшниси Робия холанинг уйига чиққанида унинг хонаки гулларини бир кўрмасдан кетмайди. Қишин-ёзин турфа гулларнинг бири қўйиб, бошқаси чиройли гуллайди. Буни кўрган кишининг кўзлари қувнаб, кайфияти кўтарилади. Ўзи ҳам Робия хола гул парваришини жойига қўядиган аёл-да. Қўлида қандайдир сеҳр бордек, қайси гулни экмасин, гуркираб кетади. Маҳалладаги аёллар баҳор пайти холадан гул кўчатларидан олишади. Лекин барибир қўшнисининг гуллари бошқача гуллайди.

Гул парваришлаш сирларини Маржона ҳам қўшни аёлдан ўрганишга аҳд қилди. Бозорга бориб, бир нечта гултувакларини сотиб олди. Робия хола қизга гулни қандай экиш кераклигини ўргатиб турди. Гултувакларга янги ниҳоллар авайлаб ўтказилди. Хола гулларга ҳам алоҳида меҳр кераклигини алоҳида уқтирди. Шу-шу, Маржона уйқудан уйғонганида ҳам, дарсга кетаётганида ва қайтаётганида ҳам гулларидан хабар олиб, улар билан сўзлашадиган бўлди. Гулларини парваришлаш жараёнини ёдидан чиқармаслик учун ён дафтар ҳам тутди. Ҳар бир гулга алоҳида саҳифа очиб, унга ўзгаришларни қайд қилиб бора бошлади.

Куз келиб, унинг гуллари анчайин кўзга ташланадиган бўлиб қолди. Қиш охирлаётганида эса гуллари ғунчалай бошлади.  Маржона ғунчалар тезроқ очилишини сабрсизлик билан кутди. Бугун эрталаб қараса, гуллардан бири учта гул очибди.  У кўзларига ишонмади. Тувакдаги ўша гулини кўтариб олиб, уйидагиларга бирма-бир кўрсатиб чиқди. Сўнгра Робия холанинг уйига олиб чиқди. Хола ундан хурсанд бўлиб, елкасига қоқиб қўйди. Ҳар куни уйқудан уйғонган Маржона гулларининг бирин-кетин гуллаётганини кўриб, ўзидан ўзи мамнун бўлаверди.

Бир кундан кейин синфдош дугонаси Сурайёнинг туғилган куни. У ҳамма синфдошларини уйига таклиф қилган. Маржона дугонасига бошқаларникидан фарқ қиладиган совға ҳозирлагиси келди. Кечаси билан ўйлаб, тонг оттирди. Хаёлида ғужғон фикрлар билан уйғонди. Ўйлаб-ўйлаб, бувисидан маслаҳат сўрашга қарор қилди. Бувиси неварасининг гапини эшитиб, унинг бошларини силади.

— Унга ўз қўлларинг билан ўстирган гуллардан бирини совға қила қол, – деди кампир. — Агар кўчадан гулдаста сотиб олсанг, узоғи билан бир ҳафтада сўлийди. Сенинг гулларинг эса ҳар баҳорда гуллайверади. Дугонанг ҳар гал гуллаганини кўрганида сендан хурсанд бўлиб юради.  

Маржона бувисининг оқилона маслаҳатидан қувониб, унга миннатдорчилик билдирди. Гулларининг ёнига келиб, қай бирини ташлашни билмай қолди. Ҳали у тувакдаги гулни, ҳали бу тувакдагиси жойидан кўтариб, томоша қилиб кўрди. Ахири қип-қизил очилиб турган гулни танлади. Гултувагини чиройли қилиб безатишга киришди. Гулининг рангига монанд қизил банд бойлади. Ҳозирлаган совғасидан кўнгли ёришиб кетди.

Синфдошлари айтилган вақтда Сурайё яшайдиган хонадонга келишди. Ҳаммалари ўзлари атаган совғаларини шодиёна сабабчисига тилак билдириб, беришди. Энг охирида Маржона тувакдаги гулини унинг қўлларига тутқазди. Сурайёнинг кўзлари очилиб турган қип-қизил гулларга тушиб, ҳаяжонини яшира олмади.

— Вой! Бу гуллар намунча чиройли бўлмаса! Буни қаердан олдинг?! – деди у Маржонага қараб.

— Ўзимнинг кичик гулзоримдан, – деди Маржона ҳам совғаси ёққанидан севинчи ичига сиғмай. — Қўшнимиз Робия холадан гул ўстиришни ўрганаяпман. Бир куни уйимизга меҳмонга борсанг, гулларимни ўзинг кўрасан. Ҳозир ҳаммаси чиройли бўлиб очилган.

— Ростданми?! Менга ўз қўлларинг билан эккан гулни совға қилдингми? Биласанми, ҳеч қачон бунақа совға олмаганман. Албатта, уни авайлаб, меҳр билан парваришлайман. Менга ҳам гул ўстиришни ўргатасанми? – дея Сурайё дугонасини бағрига босиб, унинг юзларидан ўпди.

Уларни кузатиб турган синфдошлари қарсак чалиб юборишди. Маржона яхши ҳунар ўрганаётганидан шодланиб, ич-ичидан Робия холадан миннатдор бўлди.

Шаҳло АБДУСАИДОВА